Ne saniyordum bilmiyorum ama hayatin daha guzel olacagini ummustum. Sorun tamamen bende. Sebebi de tatminsizlik. Bunun bir cozumu yok, cunku nedeni insan olmam. Biliyorum ki bugun mutsuz olmak icin ufacik bile nedenim yok. Yine de dert tarayan ruhum viyak viyak... Allahtan bazi kitaplar var, Allah'tan bazi insanlar var.
Simdi desem ki birakiyorum ulan her seyi, ne kendimi uzerim ne sikinti cekerim! Yer mi? Yemez haci, iki gun sonra patlangac. Anca kendimi rahatlatirim boyle. Yazmak iyi gelir. Ne dedigimi kimse anlamaz. Bir ben bir de benden olanlar anlar, dostlar a dostlar gececek bu gunler, yine gunes acacak, her kisin sonu bahar, sukur ki ask var, sukur ki dost var, sukur ki ana var, oh!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder