Yaşam o kadar hızlı, ömür o kadar kısa ki, okuyacak o kadar çok kitap var, görülecek o kadar çok yer var ki! Çalışmak (ya da 8-6 bir patron için söylenenleri yapmak diyelim) bu sürecin yüzde 80ini kapsarsa eğer, mutsuzluk işten bile değil! Kesinlikle sonu bunalım. Evdeyken de boş durmamak, üretmek, okumak, izlemek, gezmek, anılar yaratmak gerek.
Bu da bi çanta denemesi, he olmuş mu? Kullanır mıyım? Bilmiyorum sanırım olmadı ama ikinci denemem için çok başarılı bence, üstelik yapa yapa iyileşeceğini düşünerek, yapabileceklerimi araştırarak baya ilerleme gösterebileceğimi keşfettikçe bu hobi olayı beni daha çok mutlu ediyor.
Bunun yanında resimden de uğraşabileceğim bir diğer hobi olarak bahsetmiştim, geliştirilmeye açık şekilde yeniden çabalarıma maruz kalıyor. Sonunda bir Picasso olmam belki ama birkaç arkadaşımın duvarını süslerim :)
Oğlumun kapısını da şenlendirdim, bu da ilk denemelerimden biri. Sanırım zamanla buna figür ve şekiller ekledikçe çocuk odası tabloları yapabilirim. Hem resim hem keçe olayını kombine etmiş olurum:)
Yaniburada anafikir canımız sıkılmasın, evde darlanmayalım, bebekle ilgilenmenin zorluğu arasında kendine vakit ayırırken bir yandan da bir çıktısı olsun falanto filanto. Bebe ağliiiiiii