Kaybettiklerimiz ve hala kaybettiğimizi farkedemediklerimiz...

Bugün 20 Ocak... Normal bir gün ama insana kaybettiklerini de hatırlatıyor aslında... Bir gün öncesi ve bir gün sonrasında hayatın ne kadar değişebileceğini de...

Özünde güzel hayatlar, güzel kelimeler barındıran ve gerçekten barışçıl insanlar olan "anlayamadıklarımız"a bu dünyayı zindan etmek, üstüne bu dünyayı yeterince zindan edemediklerimizi toptan göndermek toplumumuza bahşedilmiş yegane ve biricik ve de pek değerli bir özelliktir. Bizler diyerek kendimi topluma içerlemeyeceğim, alakasız olanları da "o" toplumdan dışarılayacağım, onlar demek en doğrusu sanırım, benim için "diğer"leri... İşte onlar, bu dünya için, hatta aslında ufukları o kadar geniş değildir onların, bu ülke için, yok yok yine abartıyorum onların çerçevelerini, onlar kendi zihinlerinin alabildiği aile, mahalle, akraba çevreleri ve yalnızca kendilerine yarar sağlayan ideolojileri için ( tartışılır! kendilerine de yarar sağlamaz ya, onlar inanmak için doğmuş takipçilerdir. Onların da sahip olduğu tek gerçek şey inanç aslında, küçümsenemeyecek kadar körü körüne ve sadık bir inanç), bu toplumu şekillendirmeye ve düzensizlikleri yok etmeye çalışan halk kahramanlarıdırlar. Onlar ki bir istediler mi hayat veremezler ama, alırlar. Sonra şakşakçıları onları omuzlarında taşır, birileri ağlar, birileri gülerken güzel ülkem artık yaşanacak bir yer haline gelmiştir!

Ne değişir gerçekten mutluluk verebilecek olan, sevmek ve empati kurmak, farklı olanı anlamak ve kabul edebilmek meziyetleri , kimi vicdansızlarca gerçekten kastederek halk "kahramanları" olarak addedilebilen bu şahısların bünyelerine dışardan aşılanabilse? O zaman dünya daha yaşanabilir bir yer olabilir miydi? yoksa vicdan sonradan aşılanabilemeyen bir cevher mi? Empati kurabilm, farklıyı anlama ve istemese de kabul edebilme kabiliyeti, bisiklete binmek gibi ya da matematik, coğrafya gibi, bu insanları ( öncelikle başındakiler olmak üzere) bir sınıfa kapatarak öğretilemez mi?

Hayallerime de kota yok ya! Düzen böyleyken katil mi, şakşakçı mı, emri veren mi, yoksa toplum mu kazandı? Ne oluyo ki insanlara. Ben insan değilim!